پيام من به گردان و دليران
جوانان و جوانمردان ايران
يكي غريدنم بايد كه چون رعد
كند آشفته خواب نرّه شيران
نه شيران را سزد گردن نهادن
به زنجير اسارت چون اسيران
اسيران را چه رويايي است
شيرين‌مجال حكم راندن بر اميران
چه ناز و نخوت از دانش فروشند
خود از سرمايه دانش فقيران
كجا قوميتي ماقبل تاريخ
بود محتاج قيم چون صغيران!
به گوش ابر گويد تخت جمشيد
هنوز افسانه كيوان سريران
هنوزش انعكاس افتد در آفاق
غريو اردوانان، اردشيران
نه نام از دين، نه از دانش نشان بود
كه بنگاه تمدن بود ايران
هنوزش ناظران ذوق و صنعت
نظر بر منظرند از بي‌نظيران
همان عرصه است اين شطرنگ مرموز
كه شاهان مات كرده است و وزيران
زنان را گو نيامد سرفرازي
از اين پا در هوايان، سر به زيران
يكي نسل جوان بايد كه زايند
به مهد شيرخواري، شير گيران
به خار و خشت و خارا پرورانده
نه در دامان پيراهن حريران
سلحشوران، سواران، جنگجويان
درنده خنجران، دوزنده تيران
سر از شور وطن جوشنده كانون
دل از كين عدو سوزنده نيران
سهي قدان، رشادت را گواهان
سيه چشمان، سعادت را بشيران
به كف در تيرگيهاي سياست
چراغ فكرت روشن ضميران
يكي جنبش پديد آيد اساسي
در اين كشور مدارش با مديران
در آن هنگامه همكاري كند گرم
به شمشير يلان، كلك دبيران
خوشا پيكار جانبازان ميهن
در آغوش عروس فتح ميران
گرم خون ريخت دشمن، شهريارا
به خون داني چه بندم نقش؟ ايران
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر